#14 Huiswerk

Het huiswerk van de oudste begint wat serieuzere vormen te krijgen, zo net in de brugklas van de middelbare. "Wiskunde, ach dat is toch allemaal niet zo ingewikkeld. Ook al hebben we morgen proefwerk, daar hoef ik dus niets aan te doen" aldus het commentaar van zoonlief. Maar daar laat moeders het natuurlijk niet bij en gaan we toch maar even bladeren en met de jongeman de stof nakijken. Met als resultaat anderhalf uur later een huilende zoon. Omdat het toch wel erg moeilijk is en dat hij vergeten was het huiswerk goed te maken en na te kijken. En dat er toch wat teleurstelling bij kwam kijken over hoeveel moeite het allemaal niet kost omdat we al anderhalf uur met school bezig waren...

Een flinke portie opvoedkunde was hier nodig. Psychologie van de hoogste orde. Geduld en meelevendheid. Dat het niet gaat om de uren die je erin stopt. Dat het niet geeft, al moet je tot middernacht met hem zitten. Dat je niet boos bent dat er fouten in zijn werk zitten, maar dat het zo onhandig leren is als je de juiste antwoorden niet bij de hand hebt. Dat je begrijpt en ziet en voelt dat hij teleurgesteld is, maar dat alleen teleurstelling hebben niet helpt, maar pas als je er iets van leert en er iets mee doet. En dat je niet op zijn nek wilt zitten maar alleen wilt helpen omdat je ziet dat het echt nodig is. En helaas ook dat dit het aller-aller-allereerste hobbeltje is dat hij tegenkomt in zijn schoolcarrière en dat zijn houding toch echt wat aanpassing behoeft... Uiteindelijk is hij uiteindelijk toch lekker gaan slapen na een liefdevolle knuffel!

Enfin, we zullen de eerste en zeker niet de laatsten zijn die tijdens de schoolperiode dit soort gesprekken hebben EN HET ZAL ZEKER NIET HET LAATSTE GESPREK MET HEM ZIJN!
Ik wil er wel op beducht zijn om op termijn alleen hulp te bieden waar nodig, leerstrategieën aan te bieden en om er gewoon voor hem te zijn. Met een kopje thee en goede raad op z'n tijd. Tot die tijd ook het kopje thee, maar dan vervolgens wel met de boeken vlakbij....