Falen is een woord waar ik allergisch voor ben. Het is tegenwoordig een woord dat snel in de mond genomen wordt, zelfs door kinderen. Waarom ben ik er zo gevoelig voor? Omdat ik zelf enorm bang ben om te falen. Dat is niet vreemd, ik zal de eerste en zeker niet de laatste zijn die het gevoel heeft niet te kunnen slagen in iets. Zoals de mensen in onderstaand voorbeeld die uiteindelijk misschien niet perse zelf het gevoel hoeven hebben geslaagd te zijn, maar de wereld om hen heen vindt dat in ieder geval zeer zeker wel.
Maar wanneer slaag je? Volgens mij wanneer je je angsten overwint en je droom najaagt. Ook al zijn andere mensen het daar niet mee eens. Ouders, leraren, bazen, directeuren... Uiteindelijk ben je er zelf bij of je het leven leeft wat je ook leven wilt.
Het zijn ware woorden en in gesprekken met mensen kwam vaak de reactie dat als je werkelijk datgene kiest wat werkelijk bij je hoort, dat je dan in een staat van flow komt; dat het weinig je moeite of negatieve energie kost en dat alles in het teken staat van jouw droom. En zolang je nog niet klaar bent voor die stap, dan kruipt er een onbehagen bij je binnen. Dan heb je nog iets op te ruimen of voor te bereiden. En dat onbehagen heet (bij mij) angst. Angst om werkelijk te doen wat ik zou willen, maar dat is moeilijk en de kans van slagen is maar beperkt. Dus eigenlijk dan maar niet starten met die droom...?!
Of toch maar wel... het rijtje met 'famous failures' kan mij wel wat inspiratie geven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten