#18 Levensles

Hoewel ik ondertussen wat volwassener wordt en wat meer snap van het leven, blijven er toch een aantal eigenschappen af en toe de kop steken waar ik niet perse trots op ben. Ik weet dat geduld niet mijn grootste eigenschap is en resultaatgerichtheid wel. Ben altijd meer geïnteresseerd geweest in de knikkers en minder in het spel. Knikkers verdienen (en snel) was dus altijd OK, geen knikkers of te laat was per definitie slecht. Weer niet goed gepresteerd.

Ondertussen heb ik menig gesprek gevoerd met vrienden en coaches, verscheidene actieplannen uit veranderboeken ingezet en er nog meer gelezen. Daarnaast vele ervaringen opgedaan met het vele tennissen en de intensieve projectplannen met collega's op het werk. En last but not least, de opvoeding van je kinderen.... Die drukken je nog het meest met de neus op de feiten en juist op het moment dat het ertoe doet. En dat is soms best lastig. Maar o o o wat een levensles krijg je dan voor je kiezen.

Dus na een huiswerksessie van twee en een half uur, waarbij het gebrek aan aantekeningen, de slordige of ontbrekende antwoorden in de werkboeken en het niet doorvoeren van grammaticaregels het proces verstoren van het leren van hoofdstukken. Dan heb ik mentaal al heel wat haren uitgetrokken en krijg ik de neiging om het van frustratie uit te schreeuwen. HOE IS DIT TOCH MOGELIJK!! Maar nee, ik heb slechts een keer mijn toon verscherpt en er zijn tranen gevallen, maar mijn lieve jongen bleef doorzetten en we hebben het weer gered. En we zijn de avond weer met een dikke knuffel geëindigd.

Voor Sander was dit weer een grote stap voorwaarts in het begrijpen van wat leerstrategieën en hoe hij in de les informatie tot zich kan nemen door mee te schrijven. Voor mij was het misschien wel nog een grotere les; mijn mentale grenzen zijn weer opgerekt en ik heb weer wat meer zelfvertrouwen gekregen dat ik in staat ben mijn zoon met liefde en engelengeduld verder te helpen. Zonder continu de wijzer op het hokje GOED of FOUT te zetten, maar door te blijven vragen, door door te zetten en ervan te genieten dat ik de avond met mijn zoon kon doorbrengen. Dank je wel lieve schat!